فرياد

اميدم را مگير از من خدايا خدايا خدايادل تنگ مرا مشكن خدايا خدايا خدايامن دور از آشيانم سر به آسمانم بي نصيب و خستهماندم جدا ز ياران از بلاي طوفان بال من شكستهاميدم را مگير از من خدايا خدايا خدايادل تنگ مرا مشكن خدايا خدايا خدايااز حريم دلم رفته رنگ هوس روز و شب به كه گويم در درون قفسآه در درون قفسوه كه دست قضا بسته بال مرا روز و شب ز گلويم ناله خيزد و بسآه ناله خيزد و بسميزنم فرياد هرچه باداباد واي از اين طوفان واي از اين بيدادآه واي از اين بيدادميزنم فرياد هرچه باداباد واي از اين طوفان واي از اين بيدادآه واي از اين بيداداميدم را مگير از من خدايا خدايا خدايادل تنگ مرا مشكن خدايا خدايا خدايامن دور از آشيانم سر به آسمانم بي نصيب و خستهماندم جدا ز ياران از بلاي طوفان بال من شكستهاز حريم دلم رفته رنگ هوس درد خود به كه گويم در درون قفسآه در درون قفسوه كه دست قضا بسته بال مرا روز و شب ز گلويم ناله خيزد و بسآه ناله خيزد و بسميزنم فرياد هرچه باداباد واي از اين طوفان واي از اين بيدادآه واي از اين بيدادواي از اين بيداد آه واي از اين بيداد